|strona główna| orzechy włoskie| leszczyna pospolita | cennik sadzonek | kontakt |
     

Orzech włoski (łac. Juglans regia ) jest gatunkiem orzecha pochodzącym z Bałkanów, Azji południowo-zachodniej, środkowej i wschodniej, oraz Himalajów i południowo-zachodnich Chin.
Nazwa Juglans regia wywodzi się z łac. jovis glans ("orzech Jowisza"), a regia oznacza tyle, co "królewski".

Orzech włoski w naszym klimacie zwykle dorasta do 15 m wysokości. Zdobią go wyjątkowo duże liście - latem ciemnozielone, jesienią pięknie przebarwiające się na żółto. Największym jego walorem są jednak dojrzewające pod koniec września owoce.
Orzech włoski najlepiej czuje się na glebach żyznych, przepuszczalnych, o odczynie zbliżonym do obojętnego. Sadząc go na gorszych stanowiskach, musimy zadbać o doprowadzenie gleby do odpowiedniego odczynu (pH około 7). W tym celu rok przed sadzeniem powinniśmy zastosować nawozy wapniowe. Warto też zasilić glebę innymi nawozami mineralnymi np. fosforowymi, i próchnicą.

Orzecha włoskiego możemy posadzić wiosną lub jesienią (w tym drugim terminie lepiej się przyjmuje). Dołek pod orzecha kopiemy na taką głębokość, by górne korzenie znalazły się około 10 cm poniżej powierzchni gleby. Na jego dnie usypujemy kopczyk z próchnicznej ziemi. Siewkom przycinamy korzeń palowy, a także korzenie boczne, jeśli są zbyt długie, zawijające się lub uszkodzone. Korzenie rozkładamy na kopczyku i przysypujemy ziemią, dość mocno ją udeptując. Następnie rośliny obficie podlewamy. Pędy orzechów posadzonych jesienią należy zabezpieczyć przed mrozem słomą lub falistą tekturą, a nasadę pnia i korzenie kopczykiem ziemi.

Podlewanie Przy bezdeszczowej pogodzie drzewka podlewamy obficie (około 30 l wody) przynajmniej raz na dwa tygodnie.

Nawożenie Co roku wczesną wiosną rozsypujemy po szerokim okręgu wokół pnia wieloskładnikowy nawóz mineralny lub kompost.

Choroby i Szkodniki Zazwyczaj wystarczy grabienie i palenie opadłych liści, które mogą być źródłem infekcji.

Przycinanie. Drzewko uzyskane z siewu praktycznie pozostawiamy bez cięcia, bo w sposób naturalny tworzy wysoki pień i silny przewodnik. Drzewko szczepione wymaga formowania.

Zbiór. Orzechy są dojrzałe, gdy dają się łatwo wyłuskać z pękniętych okryw. Warto poczekać, aż same spadną. Zbieramy je co 2-3 dni i szybko usuwamy okrywy, aby owoce nie ciemniały i nie pleśniały. Następnie suszymy je w suchym pomieszczeniu - np. rozsypane cienką warstwą w ażurowych skrzynkach.
Dojrzałe owoce orzecha włoskiego mają kształt owalny, długość 4-5 cm i średnicę 3-4 cm i powszechnie nazywane są - wbrew nomenklaturze botanicznej - orzechami. Zawierają znaczne ilości witamin, w tym szczególnie dużo wtaminy E i z grupy B: B3, B5 i B6. Orzechy zawierają ponad 50% lipidów, ok. 11% protein i 5% węglowodanów, a wartość energetyczna wynosi średnio ponad 520 kcal na 100 gramów. W orzechach tych występują znaczne ilości soli mineralnych - potasu, fosforu i magnezu.